Op weg

En zij gingen allen op reis om zich te laten inschrijven, ieder naar zijn eigen stad. Ook Jozef trok op van Galilea, uit de stad Nazaret, naar Judea, naar de stad van David, die Betlehem heet, omdat hij uit het huis en het geslacht van David was, om zich te laten inschrijven met Maria, zijn ondertrouwde vrouw, welke zwanger was.
En het geschiedde, toen zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zou, en zij baarde haar eerstgeboren zoon en wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg.
(Lucas 2, 3-6)


De afbeeldingen van het Kerstverhaal zien er meestal nogal statisch uit.
De hoofdrolspelers in aanbidding rond de kribbe, het straalt vooral rust uit. Maar als je het verhaal leest dan valt op dat er juist veel beweging is en onrust. Alle belangrijke spelers zijn onderweg, ze verlaten huis en haard, hun kudde, hun kasteel om op weg te gaan.

Het kerstverhaal is een uitnodiging aan ons om ook op weg te gaan.
Net als de herders en de wijzen, de koningen.
Om op weg te gaan naar dit bijzondere kind, om in hem God te begroeten en te ontmoeten. 

Dat vraagt wat van ons.
Dat we net als de herders onze dagelijkse beslommeringen, de schaapjes die we zo keurig op het droge hebben, even achter ons laten.
Dat we net als de wijzen ons laten leiden door een ster, een droom.
Dat we ons leven laten onderbreken, verontrusten.

Dat doet wat met je. 
Kijk maar naar de wijzen, die keren langs een andere weg terug naar huis.
Ze zien opeens andere wegen, andere mogelijkheden.
En de herders gaan terug naar hun werk en hun levensopdracht, maar wel met een lofzang op hun lippen.
 
Geboorte
Gods liefde op aarde neergedaald
ligt in een stal op stro te slapen.
De stille herders van de schapen
Zij hebben het alom verhaald.

De ster staat boven Bethlehem.
De Koningen uit het Oosten vonden
een kind in windselen gewonden
en os en ezel zien naar hem.

Hier slaapt, der wereld toevertrouwd,
die was vóór de aanvang van de tijden.
Het kind waarover Maria schreide,
waarover elk de handen vouwt.
Ida Gerhardt

Klik hier om de meditatie te beluisteren op Radio Bloemendaal.